Zadata lokacija se nalazi unutar bloka zaklonjena objektima industrijske namene, te ne nudi previše potencijala sa aspekta sagledivosti, otvaranja vizura, kao i same pojave novog sportskog centra. Rezultat ovakve situacije jeste introvertno rešenje čija je redukovana forma fasadnog omotača definisana jedinstvenim, neprekinutim unutrašnjim prostorom ka kome su orijentisani svi sadržaji zadati projektnim zadatkom.

Pristupna ulica Aleksandra Dupčeka od ulaza nastavlja se duž objekta transparentnim linijskom atrijumom, te prilaz centru ostaje neprekinut, a sama pristupnica oživljava i dobija karakter partera. Pomenuti atrijum predstavlja glavni komunikacioni prostor i proteže se celom visinom objekta. Njegov ambijent odlikuje zenitalno osvetljenje, primetno laka prostorna čitljivost i jednostavan pregled svih namena po nivoima. Od dvorane sa gledalištem deli ga samo lagano, stakleno platno. Zastakljen i sa ostalih strana, ovaj jedinstveni prostor hale i atrijuma čini da se dvorana sa gledalištem, kao centralni događaj sportskog objekta, i atrijum, kao centralni komuni-kacioni pravac, sagledavaju iz gotovo svake tačke prostora sekundarnih javnih i sportsko-rekreativnih sadržaja. U tom smislu, ovaj prostor je i pozornica, i borilište, i sporedna scena, i glavni događaj, mesto susreta i mesto prolaza, zavisno od ugla posmatrača. Svojom prozračnošću, otvorenošću i prostranim volumenom on omogućava i ostalim sadržajima da se posmatraju međusobno, generišući na taj način niz novih načina korišćenja, interakcija, veza i doživljaja. Čitav objekat tako počinje da diše kao jedinstvena, nerazdvojna celina čiji je svaki događaj određen i određuje ostale događaje.